Het weer is ineens eindelijk ten goede omgeslagen. Het voelt alsof ik uit een winterslaap ontwaak. Eindelijk ben ik weer een beetje mijzelf. Ik sta zelfs vrolijk op.
Die mag op een tegeltje
“Ik weet dat mijn lichaam een tempel is, maar soms is het een bruin café waar het toch iets gezelliger is.”
Saskia Noort bij RTL late night
Pokémon
Ik speel nog trouw Pokémon. Tenminste ik vang tenminste iedere dag één diertje, en als ik in de buurt van een Pokestop ben zet ik het spel ook even aan om wat ballen te halen. Vind het nog steeds leuk en iedere meter die ik extra loop is meegenomen.
Maarrrr, die game is inmiddels zo zwaar dat mijn telefoon niets meer wil opslaan. Ik heb echt al zoveel handige appjes moeten verwijderd om te kunnen updaten. En iedere keer verhuis ik het trouw weer naar mijn SD kaartje maar iedere dag komt weer de melding dat mijn opslag vol is.
Zo jammer. Ik wacht nog even het Paas event af en dan gooi ik hem van mijn telefoon af denk ik. Level 26 is mooi genoeg als het betekent dat ik mijn telefoon zo moet strippen dat het eigenlijk alleen nog een soort Gameboy is geworden. 😀
Die mag op een tegeltje
“Hoe dun een pannenkoek ook is, hij heeft altijd twee kanten”
Ellie Lust bij Pauw
Verslaafd
Helemaal verslaafd ben ik aan de serie Sanne. Ik had er afgelopen jaar drie uit de bibliotheek kunnen lenen, in de verkeerde volgorde, en allemaal van na deel acht in de serie. Nu bleek dat de hele serie (op de laatste na) tussen de Kobo Plus boeken staat. En ik ze gewoon met een klick kan downloaden. De afgelopen dagen heb ik de eerste acht delen in een ruk uitgelezen. Eindelijk begrijp ik beter hoe dat verhaal in elkaar zat.
Het valt waarschijnlijk onder de categorie streekroman, maar ik geniet werkelijk van deze Marjan van den Berg’s schrijfsels!
De nieuwe beste vriend
Nu ben ik altijd wel dol op gadgets geweest en ik heb heel lang gewacht met een ereader kopen, maar nu ik hem heb wil ik nooit meer zonder. In combinatie met een abonnement is het helemaal niet meer te stoppen. Dacht dat ik na de proefmaand wel zou opzeggen maar wil hem nooit meer kwijt!
Zelfs in de zon is het scherm goed te lezen. En hij loopt niet leeg, ik heb hem nog maar een keer opgeladen en doet het nog steeds!
Guilty pleasures: Lush
Afgelopen vrijdag werd de nieuwe Flagshipstore van Lush aan de Kalverstraat geopend. Uiteraard was ik daarbij. Naast dat het druk was en er heel veel personeel uit Engeland was ingevlogen vond ik de zaak (waar vroeger juwelier Siebel zat) erg mooi. Een heel ruim assortiment waar nu ook alle ruimte voor is.
Omdat het een speciale dag was mocht je je eigen badbal maken. Dat vond ik toch gaaf!! Helemaal niet moeilijk ook, een Lava Lamp bath bomb was het resultaat. Ik vind hem te bijzonder om te gebruiken, voorlopig ligt hij in de woonkamer waar het heerlijk ruikt naar alle zoete geurtjes. Mijn creatie ruikt naar sinaasappel vooral. Heerlijk!
Mijn eerste Weck project
In het kader van “alles kan ik mijzelf leren” stond het wecken nog op mijn to do lijstje.
Het is gelukt. Ik heb zelf zuurgoed gemaakt!
De ingrediënten waren:
1 komkommer, 2 rode uien, wijnazijn, water, suiker, zout, stukje gember en een Madame Jeanette peper.
Het is een beetje een mengelmoes geworden van recepten die ik op Smulweb vond.
De digitale snoepwinkel
Omdat de ereader echt een succes is, en Bol je de eerste maand gratis een abonnement geeft om onbeperkt boeken te lezen, heb ik me toch maar opgegeven. Mooi lijstje. Ik voelde mij echt een kind in de snoepwinkel.
– Thomas Dekker: Schoon genoeg
– Herman Koch: Greppel
– Kluun: DJ…
– Hugo Borst: Ma
– Saskia Noort: Huidpijn
– Maria Boonzaaijer: Joodse Buren
– Jonas Jonasson: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
– Dirk Zeelenberg: Niet bepaald een succesverhaal
– John van den Heuvel & Bert Huisjes: Tijdperk Willem Holleeder
– Jan Meeus: Verraad (de misdaadbiografie van Willem Holleeder)
– Mirte Kaan: Kookboek voor een rustige buik
– Alex Boogers: Alleen met de Goden
– Abraham Moszkowicz: Liever rechtop sterven dan op je knieën leven
Whoop Whoop!
Ik heb de komende 30 dagen iets te doen, ben benieuwd hoe ver ik kom.
Complimentjes
Ik loop in Albert Heijn als ik door twee jongetjes van een jaar of tien of elf gevolgd word. Na een beetje drentelen durven ze mij toch aan te spreken.
“Mevrouw, speelt u echt Pokémon?”
Ik speel inderdaad Pokémon, en als ik in de supermarkt ben zet ik hem aan omdat ik dan wat kilometers maak om eieren uit te broeden.
Na een beetje kletsen over Snorlax die ik nog steeds niet heb en zij wel vraagt een van de jongetjes of ik kinderen heb. Nou nee, ik ben zelf nog een kind zeg ik. Daarna vraagt hij mij hoe oud ik ben en ik schiet in de lach. Ik ga die ventjes toch niet wijsmaken dat ik ver in de veertig ben terwijl ik zo cool aan het Pokémonnen ben?
Hij schatte me 29, omdat ik geen kinderen heb. Dat zie je wel zei hij. Dat maakt een groot verschil.
Ik heb op vleugels mijn boodschapjes gedaan. Mijn hele dag is goed.